ဘိုးေတာ္ၾကယ္သီး၏ ေဟာကိန္းႀကီး
ၾကယ္သီး (သီးေလးသီး)
ႏိုဝင္ဘာ ၆၊ ၂၀၁၀
ဒီေန႔မွာ က်ေနာ့္ gmail အခိုးခံလိုက္ရၿပီး စိတ္ထဲမေကာင္းျဖစ္ၿပီး ဘာကို စိတ္ဆိုးမွန္းမသိ ဆိုသလိုေတာင္ ျဖစ္ေနမိတယ္...။ account အသစ္တခုျပန္ဖြင့္ဖို႔ စဥ္းစားျပန္ေတာ့လည္း က်ေနာ့္ mail ထဲက သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ add ျပန္မရႏိုင္မမွတ္မိႏိုင္ေတာ့ ေနာက္ၿပီး တေယာက္ခ်င္းကိုလည္း က်ေနာ္ ဘာ account ေျပာင္းသံုးမယ္ဆိုတာ မေျပာထားဘူးေတာ့ စဥ္းစားေနရင္းပဲ အသစ္တခုထပ္ဖြင့္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ၿပီး ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို အေကာင္အထည္ ေဖာ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။
အသစ္တခုရၿပီးၿပီးခ်င္း သူငယ္ခ်င္းအရင္းအခ်ာမ်ားကို စ လို႔ add လိုက္သည္။ (၁) အညာသား (၂) ပဲခူးသား (၃) တြံေတးသားတို႔ကို ဘီလူးကၽြန္းသားမွ မိုးလံုးျပည့္ တိုင္ပင္ၾကရန္ ထပ္မံလို႔ add လိုက္ပါေတာ့သည္...။
ဒီအခ်ိန္မွာပဲ (တံု) ဆိုၿပီး ဝင္ေရာက္လာသူမွာ တြံေတးသား အေမာင္ ဇီးသီးပင္ ျဖစ္ပါေတာ့့တယ္။
“ေဝး ... ၾကယ္သီးလား” တဲ့၊
(ရက္စ္) ဆိုတာနဲ႔ “တပည့္ ...” ဆိုၿပီး “ဆရာ ဒီေန႔ခ်င္းမိုင္ကို ရရာကားနဲ႔ လာခဲ့မယ္တဲ့။”
သူက က်ေနာ့္ mail ေပ်ာက္တာကို သိေနၿပီးသားဆိုေတာ့ ၂၃ ရက္ေန႔ ပြဲကၿပီးကတည္းက က်ေနာ္တို႔နဲ႔ အမ်ဳိးသမီးလူရြင္ေတာ္ ကေလးမေလးေတြအတြက္ အႏုပညာ အားနည္းခ်က္ အားသာခ်က္ မ်ား၊ ငွားရမ္းထားေသာ ပစၥည္းမ်ား အပါအဝင္ ကူညီၾကေသာ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းမ်ားကိုပါ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ဂုဏ္ျပဳေျပာဆို ႏႈတ္ဆက္ရန္အတြက္ေၾကာင့္ က်ေနာ္ရယ္၊ ပန္းသီးရယ္၊ မီးသီး (ျမစံပယ္ငံု) ရယ္ ေန ေနၾကေသာ ခ်င္းမိုင္သို႔ မဲေဆာက္မွ လာရမည္ျဖစ္သည္ ... ...။
အဲ့ဒီေနာက္ က်ေနာ္တို႔ Gmail ထဲမွ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ေနာက္ၾက ေျပာင္ၾက စၾက ရယ္ၾကရင္းနဲ႔ အေမာင္ ဇီးသီးမွ ေဝး ... ဟုေခၚၿပီး “ငါ မင္းတို႔ဆီလာဖို႔ ပစၥည္းေတြ ထည့္လိုက္ဦးမယ္ bye bye …” ဟု က်ေနာ့္ကို ႏႈတ္ဆက္ကာ လိုင္းေပၚမွ ဆင္းသြားသည္.....။
က်ေနာ္လည္း ကြန္ျပဴတာကိုဆက္ဖြင့္ထားၿပီး ပြဲတြင္ အသံုးျပဳခဲ့ေသာ ပစၥည္းမ်ားကိုျပန္စစ္၊ အဝတ္အစားေတြ ေလွ်ာ္စရာရွိတာ ေလွ်ာ္၊ မီးပူတိုက္စရာရွိတာတိုက္ႏွင့္ ေနလိုက္တာ ညေန ထမင္းစားခ်ိန္ကိုေက်ာ္လို႔ မိုးပင္ခ်ဳပ္သြားသည္ ...။
က်ေနာ္ ကြန္ျပဴတာအေရွသို႔ျပန္ေရာက္ခ်ိန္မွာ က်ေနာ့္ account အသစ္နဲ႔ မွတ္မိသေလာက္ ျပန္ add ထားေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက က်ေနာ့္ကို ဝိုင္းေခၚထားၾက ေျပာဆို စေနာက္ထားၾကနဲ႔၊ တခ်ဳိ႕ေကာင္ ေတြဆို “ေခၚမၾကား ေအာ္မၾကား ဘယ္သြားေနလဲ နားေလးရဲ႕” ဆိုတာေတြနဲ႔ေပါ့၊
အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာပဲ က်ေနာ့္ကို ႏႈတ္ဆက္ထားၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို က်ေနာ့္ရဲ႕ ဒီေန႔အတြက္ မိုးလံုးျပည့္ အလုပ္မ်ားကို ရွင္းျပရင္း က်ေနာ္ ကြန္ျပဴတာျပန္သံုးလိုက္တာ မိုးစင္စင္ခ်ဳပ္တဲ့အထိ ေရာက္သြားပါေတာ့တယ္..။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ (တုံ) ဆိုၿပီး chat ရန္ေရာက္ရွိလာသူကေတာ့ အညာသား အေမာင္ပန္းသီးရယ္ေပါ့။
“ေဝး ... ငါ ဇီးသီးကိုသြားႀကိဳမလို႔ လိုက္ဦးမလား …” တဲ့။ က်ေနာ္ အဲ့ဒီေတာ့မွ အခ်ိန္ကိုလွမ္းၾကည့္ လိုက္ခ်ိန္မွာ ည (၁၀း၃၀) ၿပီးေနၿပီ။ “ေဝး ... မလိုက္ေတာ့ဘူး ... ငါ ဦးေတာ္လုပ္ရေတာ့မယ္ဆိုၿပီး ... ” ဝါတြင္းတတြင္းလံုးက လုပ္ခဲ့တဲ့အရွိန္ေလးကို ထပ္ျမႇင့္ရန္အတြက္ က်ေနာ့္ google talk မွ ဘဘ ဦးတင္မိုးရဲ႕ ကဗ်ာေလးအတိုင္း “ပရိတ္သံေပးႏိုင္မွ စိတ္အတန္ေအးမွာမို႔ အဓိဌာန္ကေလးေတာ့ ဝင္ဦးမွပါလား …” ဆိုကာ ကြန္ျပဴတာအားအနားေပး ဘုရားစင္အေရွ႕သို႔သြားရန္ … ေျခေတြ လက္ေတြ ေဆးကာ ဝင္လိုက္ပါေတာ့တယ္ … ...။
က်ေနာ္ ဘုရားဝတ္ျပဳၿပီး ဂုဏ္ေတာ္ပုတီးေလး ၿပီးလုၿပီးခင္မွာပဲ အေမာင္ ဇီးႏွင့္ အေမာင္ ပန္းတို႔ဟာ က်ေနာ့္အိမ္အတြင္းထဲသို႔ ေရာက္ရွိေနၾကၿပီး၊ အေမာင္ဇီးက ဘုရားေရွ႕မွက်ေနာ့္ကို ျမင္သြားကာ “ေဝး ... ... ပန္းသီး ေရ” တ့ဲ၊ ဟိုတေယာက္ကလည္း “ေဝး ...” တဲ့။ “ေမာင္ၾကယ္ႀကီး ... ကို လာၾကည့္ပါဦး” တဲ့၊ “ေျမႀကီးနဲ႔ တေတာင္ေလာက္ လြတ္ေနတယ္ …” တဲ့ေလ ...။
အဲ့ဒီစကားကို အထုတ္အပိုးေတြခ်ရင္း ဘုရားခန္းထဲက က်ေနာ့္ကို အဲ့လိုႀကီး ေျပာကို လွမ္းေျပာလိုက္တာ ...။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ က်ေနာ္လည္း သူေျပာအၿပီး က်ေနာ့္ပုတီးလည္းအၿပီးပဲ၊ ခပ္သြက္သြက္ေလး ဦးကုန္းခ်ၿပီး ... က်ေနာ့္မွာ အဲ့ဒီေန႔အတြက္ အမွ်အတန္းေတာင္ ျပံဳးစိစိနဲ႔ ေပးခဲ့ၿပီး ဘုရားခန္းမွျပန္အထြက္ ေမာင္ပန္းသီး က “အဘအတြက္ 7 ELEVEN က ေဆးလိပ္တဘူးဝယ္လာၿပီး ကပ္ပါတယ္” တဲ့။ “ဗမာျပည္မွာလည္း ေရြးေကာက္ပြဲေတြ အတြက္လုပ္ေနခ်ိန္မွာ ျပည္သူေတြလည္း ဘာအလုပ္မွ မလုပ္ရဲ မကိုင္ရဲ၊ ညဘက္ေတြ လည္း မထြက္ရ၊ မထြက္ရဲ ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ … ထိုင္စားလို႔ရေအာင္လို႔ အၿပီးေပါက္ ဂဏန္းသံုးလံုးေလာက္ မ,စ ပါ အဘိုး” တဲ့။
“ဟဲ .. ဟဲ .... .... ဟဲ ဟဲ ... .. ”
ဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ့္ဂြင္ ျဖစ္သြားၿပီေလ .....
“ဟင္း .. ဟင္း .. ဟင္း … မင္းတို႔ 7 ELEVEN ကို ဝင္လာၿပီးေတာ့မွ ေရြးေကာက္ပြဲအေၾကာင္းေျပာတဲ့အတြက္ 711 ကို ပတ္လည္ထိုး” လို႔ ေျပာလိုက္တာေပါ့။
အဲ့ဒီေတာ့မွ ဒီေကာင္ေတြက .. “အား .. ဟုတ္သားပဲ ဒို႔ သူမ်ားေတြကို အဲဒီနံပါတ္ေပးၿပီး၊ လိုက္ေျပာၿပီး ေနာက္ၾကရေအာင္” တဲ့။
ဇီးသီးက “ေပါက္ရင္ေတာ့ အေၾကာင္း မဟုတ္ဘူး၊ မေပါက္ရင္ အဆဲခံရမွာေပါ့ ” တဲ့။
က်ေနာ္က ခ်က္ခ်င္း ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။
“ေပါက္ခ်င္ ေပါက္ …
မေပါက္ခ်င္ ကြဲ
အဲ့ဒါ (ႏွစ္ဆယ္ တစ္ဆယ္ ေရြးေကာက္ပြဲ) …” ။ ။
